16 Ιουλ 2015

Οι βουβές πληγές


















Γράφει η Ιωάννα Μπαλάφα

Με τις πρόσφατες επισκέψεις της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η φιλόσοφος, καθηγήτρια φεμινίστρια, Σίλβια Φεντερίτσι, μετέφερε τις ιδέες της περί μη αποδοχής της φυσικοποίησης των κατηγοριών του φύλου και έκανε λόγο για το σώμα των γυναικών και την κοινωνική αναπαραγωγή όπως και για τη δημιουργία νέων μορφών αναπαραγωγής απομακρυσμένες από τους καπιταλιστικούς κανόνες του κράτους και των αγορών. Μας μίλησε για έμφυλα ζητήματα και για ταξικές διαιρέσεις, για τον σεξουαλικό διαχωρισμό της εργασίας και για τον επανακαθορισμό των παλαιότερων και σύγχρονων ταξικών αγώνων μέσα από τα βιώματα των γυναικών, για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους και την ψυχολογική και σωματική βία που ακόμη τους ασκείται.

Με αφορμή λοιπόν τις ομιλίες της, μεταφέρουμε στην επόμενη παράγραφο το κείμενο του οπισθόφυλλου του εξαιρετικού βιβλίου της ψυχοθεραπεύτριας και κοινωνικής ανθρωπολόγου Έρσης Ζαράγκαλη, ‘’Οι βουβές πληγές, η αντι-σύλληψη και η έκτρωση ως βίωμα και πράξη’’ το οποίο αποτελεί μια εικοσαετή έρευνα στην Ελλάδα, όπου ‘’δίνει το λόγο στις ίδιες τις γυναίκες και στο πώς εκείνες εκλαμβάνουν το βίωμα και την πράξη τους σε σχέση με τη γονιμότητα, την αντισύλληψη και την έκτρωση’’.  Περικλείει το κοινωνικό και νομικό πλαίσιο, τα ταμπού της κοινωνίας ενάντια στις γυναίκες, την ανθρωπολογική και φιλοσοφική οπτική των επιλογών και των κινητοποιήσεων των γυναικών, τις επιβαλλόμενες απόψεις της κοινωνίας, την κοινωνική φυσικοποίηση της αναπαραγωγής, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση αλλά και το βίωμα της οδύνης ως ‘’τίμημα’’ για την αντίσταση των γυναικών ενάντια στα κυρίαρχα προσωπικά και κοινωνικά συστήματα.

«Τι άλλο θα μπορούσε να ‘’σημαίνει’’ μια εγκυμοσύνη, εκτός από το αυτονόητο του να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί; Γιατί οι Ελληνίδες δέχονται να χρεωθούν το ‘’τίμημα’’ μιας έκτρωσης αντί να την αποφύγουν χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά την αντισύλληψη; Τι άλλο μπορεί να ‘’σημαίνει’’ η έκτρωση, στην οποία καταφεύγουν τόσο συχνά οι Ελληνίδες, εκτός από την απόφαση του να μη φέρουν στον κόσμο ένα παιδί;  Γιατί οι Ελληνίδες δεν χρησιμοποιούν συστηματικά και αποτελεσματικά τα σύγχρονα αντισυλληπτικά μέσα ακόμη και όταν είναι ενημερωμένες και έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτά;»

 ‘’Στα έντεκά μου χρόνια, μου ήρθε η περίοδος. Την πρώτη φορά δεν πόνεσα καθόλου. Μετά έμαθα ότι θα ερχόταν κάθε μήνα, ότι είχα γίνει πια γυναίκα και ότι αυτό σήμαινε πως μπορούσα πια να κάνω παιδιά. Τότε αυθόρμητα ρώτησα: ‘’μα… και ποιος με ρώτησε αν θέλω να κάνω παιδιά;’’ Η απάντηση ήταν: ‘’Μη βλαστημάς!!!’’. Κι εγώ δεν βλαστήμησα ξανά, μα τις επόμενες φορές άρχισα να πονάω’’.  Όλια, 33 χρόνων.
(στο independent.gr)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...